خلافت، شايسته اهل بيت پيامبر عليهم السّلام است كه به اين كانون هدايت نزديك‌ترند) و من شايسته‌تر و نزديكترم. من فقط حق خويش را مطالبه كردم؛ ولى شما ميان من و آن حايل مى‌شويد و دست ردّ بر سينه‌ام مى‌گذاريد. هنگامى كه در آن جمع حاضر با اين دليل كوبنده به او پاسخ گفتم، مبهوت و سرگردان ماند و نمى‌دانست در پاسخم چه بگويد!

امام عليه السّلام در آغاز اين خطبه، مطابق معمول، به حمد و ثناى پروردگار مى‌پردازد و در اين جا تكيه بر گسترش علم پروردگار- به تناسب بحث‌هايى كه در ذيل آن خواهد آمد- مى‌كند و مى‌فرمايد: «ستايش، مخصوص خداوندى است كه هيچ آسمانى آسمان ديگر را از ديد علم او نمى‌پوشاند و نه هيچ زمينى زمين ديگر را» (الحمد للّه الّذي لا تواري عنه سماء سماء، و لا أرض أرضا).

شارحان نهج البلاغه در تفسير جمله‌ «و لا أرض ارضا» با توجّه به اين كه كره زمين يكى بيش نيست به زحمت افتاده‌اند؛ بعضى گفته‌اند: اين جمله اشاره به اقليم‌هاى هفت گانه روى زمين است كه با توجّه به كروى بودن زمين يكديگر را در نظر امثال ما