به دورترين افراد (بنى اميّه) پيوستيد!» (لكنّكم تهتم متاه‌ [1] بني إسرائيل. و لعمري، ليضعّفنّ لكم التّيه من بعدى أضعافا [2] بما خلّفتم الحقّ وراء ظهوركم، و قطعتم الأدنى، و وصلتم الأبعد).

و در پايان اين سخن، راه نجات را به روى اصحابش مى‌گشايد و اين نكته را براى آن‌ها گوشزد مى‌كند كه هيچ زمانى براى بازگشت به سوى حق دير نيست؛ مى‌فرمايد: «بدانيد، اگر از پيشوا و رهبر خود پيروى كنيد شما را به همان راهى مى‌برد كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله از آن راه رفت، و از رنج‌ها (ى بى‌راهه رفتن) آسوده خواهيد شد و بار سنگين مشكلات را از گردن خود بر مى‌داريد» (و اعلموا أنّكم إن اتّبعتم الدّاعي لكم، سلك بكم منهاج الرّسول، و كفيتم مؤونة الإعتساف‌ [3]، و نبذتم الثّقل الفادح‌ [4] عن الأعناق).

نكته همانند بنى اسرائيل ...

امام عليه السّلام در عبارت ياد شده جمعى از مسلمانان را كه از راه حق منحرف شدند و سرگردان گشتند، به قوم بنى اسرائيل تشبيه مى‌كند كه بر اثر لجاجت و عدم تسليم در برابر فرمان موسى عليه السّلام در خصوص جهاد در برابر غاصبان بيت المقدّس در بيابان «تيه» سرگردان شدند.

[1] «تهتم» و «متاه» هر دو از ماده «تيه» است كه در اصل به معناى تكبّر آمده؛ سپس به معناى گم كردن راه و سرگردان شدن استعمال شده و در جمله مزبور اشاره به همين است؛ يعنى شما همچون بنى اسرائيل سرگردان شديد. (متاه، مصدر ميمى است).

[2] «أضعاف» جمع «ضعف» (بر وزن فعل) به معناى دو برابر يا چند برابر است.

[3] «اعتساف» به معناى گمراهى است و از ماده «عسف» (بر وزن وصف) به همين معنا گرفته شده است.

[4] «فادح» به معناى سنگين و شاق و كمرشكن و در اين جا تأكيدى است بر كلمه ثقل كه امام عليه السّلام فرموده است.