سقوط كنند.

در پنجمين و آخرين دستور مى‌افزايد: «لقمه‌هاى حرام را هر چند اندك باشد وارد شكم خود نسازيد؛ چرا كه شما در معرض نگاه كسى هستيد كه گناه را بر شما حرام كرده و راه‌هاى اطاعت را براى شما آسان ساخته است» (و لا تدخلوا بطونكم لعق‌ [1] الحرام، فإنّكم بعين من حرّم عليكم المعصية، و سهّل لكم سبل الطّاعة).

بى شك، به هنگام سلطه ظالمان و بروز فتنه‌ها اموال حرام در دست مردم زياد مى‌شود و استفاده از آن آثار بسيار شومى در وجود انسان دارد؛ قلب را تاريك و انسان را از خدا دور مى‌سازد و در مسير شيطان قرار مى‌دهد. امام عليه السّلام در اين زمينه هشدار مى‌دهد و در ضمن مى‌فرمايد: هيچ گاه راه طاعت و كسب حلال به روى شما بسته نمى‌شود؛ زيرا در هر شرايطى خداوند طرقى براى نجات از معاصى و روى آوردن به طاعت الهى به روى مردم گشوده است.

به گفته نويسنده معروف «مغنيه» بهترين تفسير براى اين جمله و ما بعد آن، همان سخنى است كه در خطبه 114 گذشت كه مى‌فرمود: إنّ الّذي أمرتم به أوسع من الّذي نهيتم عنه. و ما أحلّ لكم أكثر ممّا حرّم عليكم. فذروا ما قلّ لما كثر، و ما ضاق لما اتّسع؛ آن چه به آن مأمور شده‌ايد گسترده‌تر است از آن چه نهى شده‌ايد و آن چه بر شما حلال شده بيش از آن است كه حرام گرديده؛ بنابر اين كم را به سبب زياد ترك گوييد و محدودتر را به خاطر گسترده‌تر رها سازيد».

(1) «لعق» جمع در «لعقه» به معناى چيز كم است، به اندازه‌اى كه قاشق يا انگشت مى‌تواند از يك ماده غذايى بردارد.