تشبيه ديگرى مى‌رود و در تعبير زيبايى مى‌فرمايد: «هرگاه بخواهى آن را به لباس‌ها (و پرده‌هاى رنگارنگ) تشبيه كنى، همچون پارچه‌هاى زيباى پر نقش و نگار يا پرده‌هاى رنگارنگ يمنى است» (و إن ضاهيته‌ [1] بالملابس فهو كموشيّ‌ [2] الحلل، أو كمونق‌ [3] عصب اليمن).

و سرانجام، در تشبيه سوّم مى‌فرمايد: «و اگر آن را با زيورها مقايسه كنى، همچون نگين‌هاى رنگارنگى است كه در نوارى از نقره كه با جواهرات، زينت يافته در تاجى قرار گرفته است» (و إن شاكلته بالحليّ فهو كفصوص‌ [4] ذات ألوان، قد نطّقت باللّجين‌ [5] المكلّل‌ [6]).

شاهان سابق تاج‌هاى پر نقش و نگار و مملوّ از جواهر داشتند، جواهرات را روى نوارى نصب مى‌كردند يا به وسيله نخ‌ها و سيم‌هاى باريكى به آن‌ها نظام مى‌بخشيدند و تاج خود را با آن زينت مى‌دادند.

نى‌هايى كه در وسط بال‌هاى طاووس قرار دارد- همان گونه كه در عبارت گذشته امام عليه السّلام ذكر شد- كاملا سفيد و همچون نقره است و پرهايى كه دو طرف آن روييده است؛ گويى جواهراتى است كه بر آن نصب شده.

در حقيقت، نقش و نگارهاى زيبا و رنگارنگ، به طور معمول در يكى از اين سه چيز است: دسته گل‌ها و لباس‌هاى رنگين و زينت آلات. امام عليه السّلام براى مجسم ساختن زيبايى‌

[1] «ضاهيته» از ماده «مضاهاة» به معناى شباهت است.

[2] «موشى» به معناى پر نقش و نگار است. از ماده «وشى» به معناى نقاشى كردن پارچه است و به معناى دروغ گفتن و سخن چينى نيز به كار رفته است.

[3] «مونق» به معناى زيبا و شگفت انگيز از ماده «انق» (بر وزن رمق) به معناى زيبا شدن شده است.

[4] «فصوص» جمع «فص» (بر وزن نص) به معناى نگين است.

[5] «لجين» به معناى نقره است.

[6] «مكلل» به معناى تاجدار از ماده «اكليل» به معناى تاج گرفته شده است و گاه بر چيزى كه به جواهرات تزيين شده اطلاق شده است.