مى‌فرمايد: «خداوند به وسيله او احكام ناشناخته (الهى) را آشكار ساخت و بدعت‌هايى كه به نام دين در شريعت الهى وارد شده بود ريشه‌كن كرد و احكامى را كه اكنون نزد ما روشن است بيان داشت» (أظهر به الشّرائع المجهولة، و قمع به البدع المدخولة [1]، و بيّن به الأحكام المفصولة [2]).

در واقع پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله به سه كار مهم دست زد: عقايد حقه را آشكار ساخت؛ بدعت‌ها، خرافات را از ميان برداشت و احكام الهى را به طور روشن براى همه مردم تبيين كرد كه هر يك از اين‌ها با مجاهدات بسيار و تحمل رنج‌هاى فراوان صورت گرفت.

و سرانجام در يك نتيجه‌گيرى آشكار مى‌فرمايد: «با اين حال كسى كه جز اسلام آيينى برگزيند شقاوت و بدبختى دامن او محقق مى‌شود، دستگيره ايمانش از هم گسسته، و سقوط او شديد و در عاقبت، اندوهى طولانى و عذابى هلاك كننده خواهد داشت» (ف من يبتغ غير الإسلام دينا تتحقّق شقوته، و تنفصم عروته، و تعظم كبوته، و يكن مآبه إلى الحزن الطّويل و العذاب الوبيل).

بديهى است آيينى كه آورنده‌اش داراى آن صفات والا و آيينش از هر نظر جامع و كامل و سازنده باشد، مخالفت با آن جز بدبختى و گمراهى و هلاكت در پى نخواهد داشت.

از اين عبارت، به خوبى روشن مى‌شود شعارهايى گمراه كننده‌اى كه اين روزها جمعى به دنبال نويسندگان غربى در محيطهاى اسلامى سر داده‌اند و پيروى از هر يك از اديان‌

[1] «مدخوله» از مادّه «دخول» در اين جا اشاره به بدعت‌هايى است كه در جاهليت به خداوند نسبت مى‌دادند. يا از مادّه «دخل» (بر وزن دغل) به معناى فساد است؛ چرا كه اين بدعت‌ها مايه فساد فرد و جامعه مى‌شود.

[2] «مفصوله» از مادّه «فصل» در اصل به معناى بريدن يا جدا كردن است؛ سپس به سخن يا داورى صحيح كه حق را از باطل جدا مى‌سازد، اطلاق شده است. در جمله ياد شده هر دو معنا امكان پذير است؛ نخست اين كه احكام شريعت اسلام براى هر موضوعى جداگانه بيان شده، ديگر اين كه حق را از باطل جدا مى‌سازد (در صورت اوّل معناى اسم مفعولى دارد و در صورت دوّم، فاعلى).