بخش دوّم‌

إنّ اللّه يبتلي عباده عند الأعمال السّيّئة بنقص الثّمرات، و حبس البركات، و إغلاق خزائن الخيرات، ليتوب تائب، و يقلع مقلع، و يتذكّر متذكّر، و يزدجر مزدجر. و قد جعل اللّه سبحانه الإستغفار سببا لدرور الرّزق و رحمة الخلق، فقال سبحانه: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً». فرحم اللّه امرأ استقبل توبته، و استقال خطيئته، و بادر منيّته!

ترجمه‌

خداوند بندگان خويش را هنگامى كه اعمال بد انجام دهند، به كمبود ميوه‌ها و جلوگيرى از نزول بركات آسمان و بستن درهاى گنجهاى خيرات مبتلا مى‌سازد، تا توبه‌كاران توبه كنند، گنهكاران دست از گناه بكشند، پندپذيران پند گيرند، و عاصيان از معصيت باز ايستند.

خداوند سبحان استغفار از گناه را، سبب فزونى رزق و مايه رحمت خلق قرار داده است، و (در قرآن) چنين فرموده است: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد، كه او بسيار آمرزنده است، بركات خويش را از آسمان بر شما فرو مى‌فرستد، و با بخشش اموال و فرزندان، شما را كمك مى‌كند، و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار مى‌دهد» پس رحمت خدا بر آن كس كه به استقبال توبه بشتابد، از خطاى خويش پوزش طلبد و (با اعمال صالح) بر مرگ پيشى گيرد

.