خطبه 137 [1] و من كلام له عليه السّلام في شأن طلحة و الزبير و في البيعة له‌

از سخنان امام عليه السّلام است كه درباره بيعت طلحه و زبير» بيان فرموده.

خطبه در يك نگاه‌

محورهاى اصلى خطبه عبارتند از:

1- پيمان شكنى «طلحه و زبير» به بهانه شركت على عليه السّلام در قتل «عثمان» در حالى كه آنها بودند كه مردم را بر ضدّ «عثمان» تحريك مى‌كردند.

2- نصيحت آميخته به تهديد نسبت به «طلحه و زبير» تا دست از فتنه‌انگيزى خود بردارند و به جمهور مسلمين بپيوندند.

3- اشاره به مسأله بيعت، و اين كه، من طالب حكومت نبودم، شما مردم‌

[1] «سند خطبه» اين خطبه را «ابن عبد البرّ» از علماى اهل سنت در قرن پنجم در كتاب «استيعاب» در شرح حالات «طلحه» نقل كرده و «ابن اثير» از علماى اهل سنت در قرن هفتم نيز آن را در «اسد الغابه» آورده است. مرحوم «شيخ مفيد» آن را در كتاب «الجمل» از «واقدى» نقل مى‌كند و «ابن ابى الحديد» از «ابو مخنف» «ابن اثير» نيز در كتاب «عوذ» بخشهايى از آن را تفسير كرده است. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 309).