روشن است اين استنباط نادرست مى‌باشد چرا كه هر كس در شرايط خليفه دوّم و هر كس در شرايط على عليه السّلام، براى مصالح مسلمين بود، مى‌بايست طبق وظيفه شرعى و عقلى چنين مطلبى را بگويد و آنچه خير و صلاح مسلمين در آن است بيان دارد، هر چند به نفع شخص و اشخاصى و حتى اگر به ضرر خودش تمام شود.

جمله «ليس بعدك مرجع يرجعون إليه؛ بعد از تو كسى نيست كه به او مراجعه كنند» به اين معنا نيست كه تو اصلح امّت مى‌باشى بلكه به اين معناست كه در شرايط فعلى كه توده مردم- به حق يا به ناحق- تو را به اين صفت شناخته‌اند اگر كشته شوى تا توافق و بيعت بر ديگرى شود زمان طولانى مى‌طلبد و در اين مدّت مردم يله و رها مى‌شوند.