نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 47
آرى! «
«كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ»، هر انسانى طعم مرگ را مىچشد»
[1] و «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى وَجْهُ
رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ»؛ «تمام آنها كه روى زمين
زندگى مىكنند سرانجام فانى مىشوند و جز ذات پاك خدا باقى نمىماند»
[2] و در هر چيز، انسان شك كند در مرگ، جاى شكّ و ترديد نيست:
و در ادامه
سخن مىافزايد: «از كسانى كه (پيش از شما در دنيا بودند و) مىگفتند: «چه كسى از
ما نيرومندتر است» پند گيريد، (آرى) آنها را به سوى قبرشان بردند در حالى كه
اختيارى از خود نداشتند و در درون قبرهايشان وارد ساختند در حالى كه مهمان نبودند»
(و اتّعظوا فيها بالّذين قالوا: «مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً»[4]، حملوا إلى قبورهم فلا يدعون ركبانا [5]،
و أنزلوا الأجداث [6] فلا يدعون ضيفانا).
اين سخن
اشاره به آيه 15 سوره «فصّلت» است كه مىفرمايد:
«فَأَمَّا عادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ قالُوا مَنْ
أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً»؛ قوم عاد به ناحق در زمين تكبّر
ورزيدند و گفتند: چه كسى از ما نيرومندتر است؟» (زيرا آنها داراى جثّههاى قوى و
پولادين و خانه و كاخها در دل كوهها بودند و همين آنها
[5] «ركبانا» بعضى از شارحان «نهج البلاغه»
گفتهاند كه عادت عرب بر اين بوده، كسانى را كه سوار بر مركب مىشدند، ركبان
(سواران) مىناميدند و هنگامى كه پياده مىشدند «ضيفان» (مهمانان). ولى مردگانى را
كه به سوى قبرهايشان مىبرند و سپس وارد قبر مىشوند، نه ركبانند و نه ضيفان.
[6] «اجداث»، جمع «جدث» (بروزن قفس) به معناى
قبر است.
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 47