مفهوم جمله «حذر الإقلال»، در اين جا اين است كه: با جمع كردن اموال خود را از فقر (به گمان خويش) دور ساختند.

و جمله «أمن العواقب»، مفهومش اين است كه: به خاطر آرزوهاى دور و دراز و اين كه هنوز براى مردن زود است خود را از عاقبت كار در امان مى‌پنداشتند، ولى على رغم همه اين آرزوها و پندارها ناگهان مرگ بر سر آنها فرود آمد و با شتاب و شدّت آنها را از وطن مألوفشان خارج ساخت، و از جايگاه امنشان بيرون راند.

در ادامه اين سخن، مى‌فرمايد: «اين در حالى بود كه آنها را بر چوبه‌هاى مرگ (و تابوت) حمل مى‌كردند و مردان، آنها را دست به دست، بر دوش مى‌بردند و با سرانگشتان نگاه مى‌داشتند». (گويى از گرفتن تابوت آنها با تمام دست خود نفرت و وحشت داشتند!) (محمولا على أعواد المنايا يتعاطى به الرّجال، الرّجال حملا على المناكب و إمساكا بالأنامل).

امام عليه السّلام در اين تعبيرات صريح و گويا و تكان دهنده، پايان زندگى ثروتمندان بى‌خيال و مغروران جاه و جلال را، مخصوصا به هنگام مرگ ناگهانى، به بهترين وجهى ترسيم فرموده، تعبيراتى كه پرده‌هاى غفلت را از مقابل چشم انسان دور مى‌سازد، و هر شنونده‌اى را از خواب بى‌خبرى بيدار مى‌كند، و به راستى اگر هاديان راه و معلّمان انسانها، گهگاه با اين گونه عبارات بانگ بيدار باش سر ندهند معلوم نيست عاقبت كار انسان به كجا برسد.

سپس امام عليه السّلام در ادامه اين سخن، همين معنا را در لباس جالب ديگرى پوشانده، و به همگان چنين مى‌فرمايد: «آيا نديديد كسانى را كه آرزوهاى دراز داشتند و كاخهاى (رفيع) و استوار بنا كردند، و اموال فراوانى گرد آوردند، چگونه خانه‌هايشان گورستان شد و آنچه را جمع كرده بودند بر باد رفت (و از چنگشان‌