كه پيروزى بر دشمن را نيمه كاره نگذارند اى بسا عقب‌نشينى‌ها جنبه غافلگيرانه دارد، و هدف، حملات سخت‌ترى است، بايد دشمن را تا اقصى نقاط شهرهايش تعقيب كنند و همه جا را تحت اشغال خود در آورند تا احتمال حمله مجدّد به كلّى از ميان برود.

اگر لشكر امام عليه السّلام در «صفّين» كه اين خطبه، قبل از جنگ «صفّين» ايراد شده، همين يك دستور را عمل مى‌كردند فتنه بنى اميّه براى هميشه خاموش مى‌شد و بساط ظلمشان برچيده و سايه حكومت شومشان از سر مسلمانان كوتاه مى‌گشت ولى با نهايت تأسّف همه اين دستورات امام عليه السّلام را شنيدند ولى به هنگام عمل كنار گذاشتند و طعم تلخ آن را نيز چشيدند.

مرحوم سيّد رضى رحمه اللّه در پايان اين خطبه به شرح چند لغت پيچيده آن پرداخته مى‌گويد:

الدّعق: الّدّق، اي تدقّ الخيول بحوافرها أرضهم، و نواحر أرضهم: متقابلاتها و يقال: منازل بني فلان تتناحر أي تتقابل‌؛ «دعق» به معنى كوبيدن است يعنى سواران با سمّ اسبها سرزمين آنها را مى‌كوبند و تعبير به «نواحر أرضهم» به معنى بخشهاى مقابل يكديگر است، گفته مى‌شود: منزلهاى فلان قبيله «تناحر دارند يعنى مقابل و قرينه يكديگرند» (پايان كلام سيّد رضى).

ولى بسيارى از ارباب لغت «نواحر» را به معنى مناطق دور دست تفسير كرده‌اند و مناسب خطبه بالا همين معناست.