بخش دوّم‌

لم يكن امرؤ منها في حبرة إلّا أعقبته بعدها عبرة؛ و لم يلق في سرّائها بطنا، إلّا منحته من ضرّائها ظهرا؛ و لم تطلّه فيها ديمة رخاء، إلّا هتنت عليه مزنة بلاء! و حريّ إذا أصبحت له منتصرة أن تمسي له متنكّرة، و إن جانب منها اعذوذب و احلولى، أمرّ منها جانب فأوبى! لا ينال امرؤ من غضارتها رغبا، إلّا أرهقته من نوائبها تعبا! و لا يمسي منها في جناح أمن، إلّا أصبح على قوادم خوف! غرّارة، غرور ما فيها، فانية، فان من عليها، لا خير في شي‌ء من أزوادها إلّا التّقوى. من أقلّ منها استكثر ممّا يؤمنه! و من استكثر منها استكثر ممّا يوبقه، و زال عمّا قليل عنه.

ترجمه‌

هيچ كس از دنيا شادمانى نديده، جز اين كه به دنبال آن او را با اشك و آه رو به رو مى‌سازد، و هنوز با خوشى‌هايش روبه رو نشده كه او را با ناراحتى‌هاى پشت كردن (نعمتها)، مبتلا مى‌كند و هنوز باران لطيف و ملايم راحتى و آسايش بر او نباريده كه بلاها را سيل آسا بر سرش فرو مى‌بارد (به همين دليل) جاى تعجب نيست كه هر گاه صبحگاهان به يارى كسى بر خيزد شامگاهان خود را ناشناس و بيگانه نشان دهد و اگر در يك طرف، شيرينى و گوارايى داشته باشد در سوى ديگر تلخى به بار آورد و مرگ بيآفريند. هيچ كس از نعمتها و لذّات دنيا به آنچه خواسته است نمى‌رسد مگر اين كه (به زودى) مشكلات و سختى‌هايش او را به رنج مى‌افكند، و شبى را در زير بال و پر امنيّت‌