زره به تن دارند مقدّم داريد ...» [1].

سپس در ادامه اين سخن به هفت دستور مهم جنگى اشاره مى‌فرمايد؛ دستوراتى كه مى‌تواند ضايعات را به حدّ اقل برساند و پيروزيها را به حدّ أكثر.

نخست مى‌فرمايد: «كسانى را كه زره بر تن دارند پيشاپيش (صفوف) قرار دهيد و آنها كه زره ندارند پشت سر آنان قرار گيرند» (فقدّموا الدّارع‌ [2] و أخّروا الحاسر [3]).

بديهى است آنها كه زره بر تن دارند آسيب كمترى از تير و نيزه و شمشير مى‌بينند و به همين دليل، سلطه دشمن بر آنها كمتر خواهد بود و گروه بى‌زره مى‌توانند از پشت سر آنها به حملات خود ادامه دهند.

از اين تعبير، استفاده مى‌شود كه گروهى در ميدان جنگ زره نداشتند يا به خاطر كمبودها و مشكلات جامعه اسلامى و يا به خاطر اين كه پوشيدن زره براى بعضى سخت و سنگين و مانع تحرّك بوده و زره را افراد نيرومندتر مى‌پوشيدند.

در دوّمين دستور مى‌فرمايد: «دندانها را روى هم بفشاريد كه اين كار تأثير شمشير را بر سر كمتر مى‌كند» (و عضّوا على الأضراس‌ [4]. فإنّه أنبى‌ [5] للسّيوف عن الهام‌ [6]).

[1] كافى، جلد 5، صفحه 39، حديث 4.

[2] «دارع» به معنى كسى است كه زره پوشيده، از مادّه «درع» (بر وزن فعل) به معنى زره گرفته شده است.

[3] «حاسر» به معنى كسى است زره ندارد از مادّه «حسر» (بر وزن عصر) به معنى برهنگى گرفته شده است.

[4] «اضراس» جمع «ضرس» (بر وزن حرص) گاه به معنى دندان و گاه به معنى خصوص دندانهاى آسيابى يا دندان عقل آمده است.

[5] «انبى» از مادّه «نبو» (بر وزن عفو) به معنى كارگر نشدن و پيشرفت نكردن است.

[6] «هام» جمع «هامه» (بر وزن قامه) به معنى سر انسان يا سر هر موجود ذى روحى است.