نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 231
شدهاند، رأى
صواب اين است كه از آنها بپذيريم و دست از آنان بكشيم؟» (ألم
تقولوا عند رفعهم المصاحف حيلة و غيلة [1]،
و مكرا و خديعة: إخواننا و أهل دعوتنا، استقالونا [2]
و استراحوا إلى كتاب اللّه سبحانه، فالرّأي القبول منهم و التّنفيس
[3] عنهم).
آن گاه پاسخ
خود را در برابر اين فريب و نيرنگ به آنها يادآور شده مىفرمايد:
(به خاطر داريد كه) من به شما گفتم: اين كارى
است كه ظاهرش ايمان و باطنش (كفر و) عدوان است، آغازش رحمت و پايانش ندامت است»
(فقلت لكم: هذا أمر ظاهره إيمان، و باطنه عدوان، و أوّله رحمة، و آخره ندامة).
«بر همين حال باقى باشيد، و از راهى كه پيش
گرفتهايد منحرف نشويد و در اين مرحله سرنوشتساز، به جهاد ادامه دهيد و در جهاد
دندانها را بر هم بفشاريد و به هيچ صدايى اعتنا نكنيد، چرا كه اينها صداهايى است
كه اگر به آن پاسخ (موافق) گويند گمراه مىكند و اگر رهايش سازند گويندهاش خوار و
ذليل مىشود» (فأقيموا على شأنكم، و الزموا طريقتكم، و عضّوا على الجهاد بنواجذكم،
و لا تلتفتوا إلى ناعق نعق: إن أجيب أضلّ، و إن ترك ذلّ).
«ولى (مع الأسف) اين كار (مسأله حكميّت) انجام
گرفت و ديدم شما آن را پذيرفتيد» (اكنون كه در دام آنها گرفتار شدهايد فريادتان
بلند شده است) (و قد كانت هذه الفعلة، و قد رأيتكم أعطيتموها).
راستى شگفتآور
است! از يكسو امام عليه السّلام را در آخرين لحظات سرنوشتساز جنگ، كه گامهاى
كوتاهى به سوى پيروزى باقى مانده بود، سخت در فشار