خوارج توبه كردند و از جنگ كناره‌گيرى نمودند.

امام عليه السّلام در اين سخنان حساب شده، نخست آنان را به دو گروه، تقسيم نموده و صفوفشان را از هم جدا مى‌كند: كسانى كه در «صفين» حضور داشتند و كسانى كه حضور نداشتند.

در بخش دوّم، روى سخن را به صفينيان كرده و به آنها يادآور مى‌شود:

شما بوديد كه مسأله حكميّت را بر من تحميل كرديد، در حالى كه من به شدت با آن مخالف بودم و شما را دستور به ادامه جهاد، تا پيروزى دادم.

در بخش سوّم، به اين نكته اشاره مى‌فرمايد كه: ما در آغاز اسلام براى پيشرفت اين آيين مقدّس، حتّى با نزديكترين بستگان خود كه در صف كفر، قرار داشتند جهاد كرديم، ولى اكنون در برابر ما برادران مسلمان ما هستند كه به راه خطا رفته‌اند و شرايط به گونه ديگرى است. لذا نخست بايد از آنها رفع شبهه كنيم، اميد است مشكل حل شود.