رفتند، در نتيجه به سعادت جاويدان و زندگى گوارا و پر ارزش دست يافتند» (قوم و اللّه ميامين‌ [1] الرّأي، مراجيح‌ [2] الحلم، مقاويل بالحقّ، متاريك‌ [3] للبغي. مضوا قدما [4] على الطّريقة، و أوجفوا [5] على المحجّة، فظفروا بالعقبى الدّائمة، و الكرامة الباردة).

اين تعبيرات، اشاره روشنى به پيامبر و گروهى از اصحاب خاص او دارد كه داراى ويژگيهاى ششگانه بالا بودند، دو ويژگى در فكر و انديشه (داشتن انديشه‌هاى پربار و عقل كافى) و دو ويژگى در برنامه‌هاى زندگى (طرفدارى از حق و مبارزه با ظلم) و دو ويژگى در عمل (گام برداشتن در طريق حق و سرعت براى رسيدن به مقصد) و نتيجه اين ويژگيها را كه سعادت جاويدان و زندگى گوارا و پر ارزش است نيز بيان فرموده.

نكته مظلوميت امام امير المؤمنين عليه السّلام‌

مظلوميت، تنها در اين نيست كه انسان به وسيله گروهى ظالم و جبّار، پيمان‌شكن و بى‌وفا و در پيكارى نابرابر، شهيد گردد بلكه، يكى از

[1] «ميامين» جمع «ميمون» به معنى مبارك است.

[2] «مراجيح» جمع «مرجاح» (بر وزن مثقال) به معنى كسى است كه صاحب حلم و بردبارى است.

[3] «متاريك» جمع «متراك» (بر وزن مسواك) به معنى كسى است كه چيزى را كاملا ترك مى‌كند.

[4] «قدم» از مادّه «قدوم» به معنى پيش روى و سبقت گرفته شده و در اين جا يا معنى ظرفى دارد كه به معنى در مسير پيش روى است و يا معنى جمعى دارد كه به معنى پيش روان است.

[5] «اوجفوا» از مادّه «ايجاف» به معنى حركت كردن با سرعت است.