و قابل قبولى برخوردار بودند، مى‌فرمايد: «ما اصبح بالكوفة احد إلّا ناعما، إنّ ادناهم منزلة ليأكل البّر و يجلس في الظّلّ و يشرب من ماء الفرات؛ تمام مردم كوفه داراى زندگى مرفهى هستند، كمترين آنها از گندم استفاده مى‌كند (توجه داشته باشيد نان جو خوراك فقيران بود) و خانه و سر پناهى دارد و از آب آشاميدنى گوارايى (آب فرات) استفاده مى‌كند» [1].

[1] همان مدرك جلد 40، صفحه 327.