بخش دوّم‌

و منها: من ملائكة أسكنتهم سماواتك، و رفعتهم عن أرضك؛ هم أعلم خلقك بك، و أخوفهم لك، و أقربهم منك؛ لم يسكنوا الأصلاب، و لم يضمّنوا الأرحام، و لم يخلقوا «مِنْ ماءٍ مَهِينٍ» و لم يتشعّبهم‌ «رَيْبَ الْمَنُونِ»؛ و إنّهم على مكانهم منك، و منزلتهم عندك، و استجماع أهوائهم فيك و كثرة طاعتهم لك، و قلّة غفلتهم عن أمرك، لو عاينوا كنه ما خفي عليهم منك لحقّروا أعمالهم، و لزروا على أنفسهم، و لعرفوا أنّهم لم يعبدوك حقّ عبادتك، و لم يطيعوك حقّ طاعتك.

ترجمه‌

از جمله مخلوقات تو فرشتگانى هستند كه آنها را در آسمان‌هاى خود سكونت بخشيدى و از زمينت بالا بردى. آنها از همه آفريده‌هاى تو نسبت به تو آگاهترند، و پيش از همه، از تو خائفند، و از همه به تو نزديكتر. آنها هرگز در صلب پدران قرار نداشته و رحم مادران آنها را در بر نگرفته، از آبى پست، آفريده نشده، و حوادث زمان و مرگ و ميرها آنها را از يكديگر جدا نساخته است؛ ولى آنان با اين مقام قرب كه نسبت به ساحت مقدّست دارند و منزلتى كه نزد تو يافته‌اند و عشق و علاقه‌اى كه تنها به تو دارند و طاعات فراوانى كه براى تو انجام مى‌دهند و از فرمان تو كمتر غفلت مى‌كنند، با اين همه، هرگاه آنچه را از عظمت تو بر آنها پوشيده است مشاهده مى‌كردند، اعمال خويش را حقير مى‌شمردند و بر خود عيب مى‌گرفتند (و آن را