الكرامة، و مماهد السّلامة».

سپس به جاذبه‌هاى اخلاقى پيامبر پرداخته، مى‌فرمايد: «دلهاى نيكوكاران، شيفته او گشت و چشمها (ى حق جويان) به سوى او متوجّه شد». (قد صرفت نحوه أفئدة الأبرار، و ثنيت‌ [1] إليه أزمّة الأبصار).

به راستى پيامبر اسلام چنين بود! جاذبه‌هاى اخلاقى او: تواضع، محبّت، مهربانى، عفو و گذشت آميخته با شجاعت و شهامت، دلها را به سوى خود جذب مى‌كرد و تلاش فوق العاده او در طريق هدايت و اصلاح مردم، چشم‌ها را به او متوجّه مى‌ساخت.

سپس در سومين مرحله به بخشى از برنامه‌هاى اجتماعى آن حضرت اشاره كرده، مى‌فرمايد: «خداوند به بركت وجود او، كينه‌ها را مدفون ساخت و آتش فتنه‌ها و دشمنى‌ها را خاموش نمود». (دفن اللّه به الضّغائن‌ [2]، و أطفأبه الثّوائر [3]).

«افراد دور افتاده را به وسيله او به هم نزديك و برادر ساخت و (گاه) نزديكانى را (كه در ايمان و هدف هماهنگ نبودند) از هم دور نمود». (ألّف به إخوانا، و فرّق به أقرانا).

همان گونه كه قرآن مجيد در آيه 62 و 63 سوره «انفال» مى‌فرمايد: «هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ وَ أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ»؛ او همان كسى است كه تو را با يارى خود و مؤمنان تقويت كرد و دل‌هاى آنان را با هم الفت داد». در آيه 103 «سوره آل عمران» مى‌فرمايد: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً»، و همگى به ريسمان خدا (- قرآن و

[1] «ثنيت» از مادّه «ثنى» (بر وزن سنگ) به معناى باز گرداندن است و در جمله بالا به معناى توجه آمده است.

[2] «ضغائن» جمع «ضغينه» به معناى كينه و عداوت است.

[3] «ثوائر» جمع «ثائره» به معناى فتنه و عداوت است.