يك از ديگرى پر معناتر است. نخست از اساس و ريشه خانوادگى و جايگاه تولّد او شروع مى‌كند؛ مى‌فرمايد: «جايگاه او بهترين جايگاه و محلّ رويش او شريف‌ترين محلها بود؛ دركان بزرگوارى و شرف، و گاهواره سلامت، پرورش يافت». (مستقرّه خير مستقرّ، و منبته أشرف منبت، في معادن الكرامة، و مماهد [1] السّلامة).

منظور از «مستقرّ» و «منبت» رحم مادران پاك و صلب پدران موحّد و با ايمان بود.

همانگونه كه در زيارات معصومين نيز به آن اشاره شده است همان گونه كه در زيارت امام حسين عليه السّلام، مشهور به «زيارت وارث» آمده: «أشهد أنّك كنت نورا في الأصلاب الشّامخة، و الأرحام المطّهرة».

اين سخن در مورد شخص پيامبر از زبان خودش نيز نقل شده است. همان گونه كه «فخر رازى» در تفسير آيه‌ «وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ» [2] نقل كرده است كه آن حضرت فرمود: «لم أزل أنقل من أصلاب الطّاهرين إلى أرحام الطّاهرات؛ پيوسته من از صلب پدران پاك، به رحم مادران پاكدامن انتقال مى‌يافتم». [3] «معادن كرامت» و «مماهد سلامت» نيز تأكيدى بر آن است و يا اشاره به اين است كه پدران و اجداد و مادران پيامبر اسلام، علاوه بر پاكدامنى و ايمان، داراى فضايل انسانى، و از عيوب اخلاقى پاك بودند.

اين احتمال نيز در تفسير جمله‌هاى بالا داده شده كه منظور از «مستقرّ» مدينه است كه قرارگاه پيامبر بود و منظور از «منبت» مكّه است كه محلّ تولّد آن حضرت به شمار مى‌رود.

ولى تفسير اوّل مناسب‌تر به نظر مى‌رسد؛ مخصوصا با توجّه به جمله‌ «في معادن‌

[1] «مماهد» جمع «ممهد» (بر وزن مكتب) در اصل از «مهد» به معناى گاهواره گرفته شده؛ سپس به هر جايى كه انسان در آن استراحت كند، يا آرامش روح در آن داشته باشد، اطلاق شده است.

[2] سوره شعراء، آيه 219.

[3] تفسير كبير فخر رازى، جلد 24، صفحه 174، مرحوم «علّامه مجلسى» در «بحار الانوار» نيز روايات متعدّدى در اين زمينه نقل كرده است (بحار جلد 15، صفحه 3 به بعد).