بخش دوّم‌

و منها: فى ذكر الرسول صلّى اللّه عليه و آله بخش ديگرى از اين خطبه كه درباره پيامبر صلّى اللّه عليه و آله سخن مى‌گويد:

مستقرّه خير مستقرّ، و منبته أشرف منبت، في معادن الكرامة، و مماهد السّلامة؛ قد صرفت نحوه أفئدة الأبرار، و ثنيت إليه أزمّة الأبصار، دفن اللّه به الضّغائن، و أطفأ به الثّوائر، ألّف به إخوانا، و فرّق به أقرانا، أعزّ به الذّلّة، و أذلّ به العزّة، كلامه بيان، و صمته لسان.

ترجمه‌

جايگاه او بهترين جايگاه و محلّ رويش او شريف‌ترين محلها بود. در كان بزرگوارى و شرف، و گاهواره سلامت، پرورش يافت. دلهاى نيكوكاران شيفته او گشت و چشمها (ى حق جويان) به سوى او متوجّه شد. خداوند به بركت وجود او، كينه‌ها را مدفون ساخت و آتش دشمنى‌ها را فرو نشاند؛ افراد دور افتاده را به وسيله او به هم نزديك و برادر ساخت و نزديكانى را (كه در ايمان و هدف هماهنگ نبودند) از هم دور نمود. ذليلان (پاكدل و محروم) را به وسيله او عزّت بخشيد و عزيزان (خودخواه) را ذليل ساخت. سخنش بيان بود و سكوتش زبان.

شرح و تفسير سخنانش بيان بود و سكوتش پر معنا

در اين خطبه كوتاه، امام عليه السّلام اوصافى براى پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله بيان مى‌كند كه هر