سرانجام در هفتمين و آخرين توصيف مى‌فرمايد: «وسوسه‌ها در وجود آنها راه پيدا نكرده، تا شك و ترديد ناشى از آن، بر فكرشان چيره شود». (و لم تطمع فيهم الوساوس فتقترع‌ [1] برينها، [2] على فكرهم).

آنچه از مجموعه صفات بالا استفاده مى‌شود اين است كه فرشتگان وحى، كمترين اشتباه و خطا و شك و ترديد و سستى و تقصير در وجودشان راه ندارد؛ بلكه امانت در وحى الهى را كاملا رعايت مى‌كنند و از طرق روشنى كه براى آنها قرار داده شده است در نخستين فرصت به انبيا ابلاغ مى‌نمايند.

در ضمن اين كلام شريف پيامى براى همه انسانها- مخصوصا مبلّغان دينى و نويسندگان اسلامى- دارد كه براى ابلاغ صحيح دعوت انبيا به مردم، نهايت دقّت، امانت، ايمان، استقامت و دورى از هر گونه وسوسه و شك و ترديد و حقد و حسد لازم است.

[1] «تقترع» از ماده «قرع» به معناى كوبيدن است.

[2] «رين» به معناى چرك و زنگار است و گاه در مورد حجابهايى كه بر فكر و قلب انسان مى‌افتد، اطلاق مى‌شود و در جمله بالا به همين معناست.