انسان‌ها شده است. از اعمال و حركات چشم و نفس‌هاى آنها گرفته، تا عقايد و نيّات، و از لحظه پيدايش نطفه در صلب پدران، تا زمان انتقال به رحم مادران و تا لحظه تولّد و گذراندن مراحل زندگى و پايان عمر. و همه اينها هشدارى است به ما انسان‌ها كه بدانيم حتّى لحظه‌اى از تحت سيطره علم بى‌پايان پروردگار بيرون نيستيم و او در همه حال، حاضر و ناظر است و مراقب اعمال ما است. با توجّه به چنين حقيقتى، به يقين اعمال ما رنگ و شكل ديگرى به خود خواهد گرفت.

بيانات فوق، مانند بسيارى ديگر از سخنان مولا على عليه السّلام از سرچشمه پرفيض آيات قرآن نشأت مى‌گيرد. قرآن مجيد مى‌گويد: «وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ»، و آنچه را از پيش فرستاده‌اند و تمام آثار آنها را مى‌نويسيم و همه چيز را در كتاب آشكارى احصا كرده‌ايم.» [1] در جايى ديگر مى‌فرمايد: «يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ»، او چشم‌هايى را كه به خيانت مى‌گردد و آنچه را سينه‌ها پنهان مى‌دارند، مى‌داند.» [2] و در جايى ديگر مى‌فرمايد: «وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلٌّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ»، او قرارگاه و محل نقل و انتقال هر جنبنده‌اى را مى‌داند. همه اينها در كتاب آشكارى ثبت است». [3]

[1] سوره يس، آيه 12.

[2] سوره غافر، آيه 19.

[3] سوره هود، آيه 6.