2- فريب آرزوها را نخوريد

امام عليه السّلام در جمله ديگرى به فريب آرزوها اشاره فرموده و مى‌گويد: (و أمله خادع له) چرا و چگونه آرزوها انسان را فريب مى‌دهد و بهترين ساعات عمر او را در پندارها و خيالات واهى سپرى مى‌كند؟! به خاطر اينكه دامنه آرزوها هرگز محدود نيست. بسيارى هستند كه گمان مى‌كنند اگر خانه كوچك محقّرى در تملّك آنها در آيد براى هميشه از نظر مسكن آسوده خاطر خواهند بود، ولى چيزى نمى‌گذرد كه خانه كوچك را بر خود تنگ مى‌بينند. و اگر به خانه وسيعترى برسند باز آن را محدود و ناكافى مى‌پندارند. ديده شده است افرادى خانه‌ها و قصرهاى متعدّد داشته‌اند ولى باز عطش درونى آنها فرو ننشسته و آرزوهاى خانه‌هاى بيشتر و قصرهايى مجلّل‌تر داشته‌اند، روحيّه آنان طبق آن تعبير معروف است كه: «اگر اقليم‌هاى هفت‌گانه را به پادشاهى بدهند باز در بند اين است، كه چنگ به آسمانها بيندازد و اقليم ديگرى بر آن بيافزايد.» اين تنها در مورد مسكن بود، در مورد ساير مواهب زندگى مادّى نيز، عينا همين است! اين آرزوهاى دور و دراز و بى‌انتها، صاحبان خود را لحظه‌اى راحت نمى‌گذارد و تمام نيروهاى آنها را به خود جذب مى‌كند، در حالى كه همه آنها انبوهى از پندارها است و اين همان چيزى است كه امام عليه السّلام از آن تعبير به «خدعه» و «نيرنگ آرزو» كرده است.

3- تزيين كردن شيطان!

از نكات مهمّى كه در خطبه بالا به آن اشاره شده، زينت بخشيدن معاصى به وسيله شيطان است كه در آيات قرآنى نيز به آن اشاره شده، در آيه چهل و سه سوره‌