در حديث ديگرى كه در بحارالانوار آمده، مى‌خوانيم: «اميرمؤمنان على عليه السّلام همه روز صبح در بازارهاى كوفه، بازار به بازار، گردش مى‌كرد و تازيانه‌اش بر دوش او بود (تا متخلّفان حساب ببرند) ... و بر سر هر بازارى مى‌ايستاد و ندا مى‌داد: اى بازرگانان! قبل از هر چيز، خير را از خدا بخواهيد و بركت را در آسان‌گيرى بدانيد، به خريداران نزديك شويد، حلم و بردبارى را زينت خود سازيد و از دروغ و سوگند دورى كنيد و از ظلم بپرهيزيد و حق مظلومان را ادا كنيد، هرگز به سراغ ربا نرويد و حق پيمانه و ترازو را ادا كنيد (كم‌فروشى نماييد) و از حقوق مردم چيزى كم نگذاريد و در زمين فساد نكنيد». [1] در پنجمين جمله مى‌فرمايد: «جامه عافيت را، با عدل خود، بر شما پوشاندم.» (و ألبستكم العافية من عدلي).

نه تأثير اجراى عدالت اجتماعى در آرامش و سلامت جامعه بر كسى پنهان است و نه عدل اميرمؤمنان على عليه السّلام. او از لحظه نخست حكومتش با صراحت از لزوم اجراى عدالت اجتماعى سخن مى‌گفت و حتّى در يكى از سخنانش تصريح فرمود:

«من تمام مظالمى كه بر بيت المال رفته و اموالى را كه غارتگران از آن به غارت برده‌اند، به بيت‌المال باز مى‌گردانم، هر چند مهريه زنان شده باشد و يا كنيزانى را با آن خريده باشند، زيرا در عدالت، گشايش و توسعه (براى تمام جامعه انسانى) است.» [2] در ششمين جمله مى‌افزايد: «و بساط كارهاى نيك را با سخن و عمل خود در ميان شما گستردم.» (و فرشتكم المعروف من قولي و فعلي).

كارهاى نيك، گاه از طريق توصيه‌ها و اندرزها و بيانات شافى و كافى در سطح‌

[1] بحارالانوار، جلد 41، صفحه 104، حديث 5.

[2] نهج البلاغه، خطبه 15.