رهبر و پيشواى او است. هر جا قرآن فرود آيد، او بار خويش را همانجا افكند، و هر جا قرآن منزل كند، آن را منزلگاه خويش سازد.» «قد أمكن الكتاب من زمامه، فهو قائده و إمامه، يحلّ حيث حلّ ثقله، [1] و ينزل حيث كان منزله).

به اين ترتيب، اين بنده مخلص و آگاه كه مطابق فراز گذشته اين خطبه، خود را موظّف به هدايت گم گشتگان بيابان زندگى مى‌بيند، اصلاحات را از خويشتن شروع مى‌كند، هواپرستى را از درون جانش ريشه‌كن مى‌سازد، پيوسته حقّ مى‌گويد و به حقّ عمل مى‌كند و همواره دنبال نيكى‌هاست، هر جا دسترسى به آن پيدا كند، آن را در برمى‌گيرد و در آغوش مى‌فشارد و از همه برتر اينكه، در همه جا و در هر زمان و در همه چيز، قرآن، راهنما و پيشواى اوست، زمام اختيار خود را به كلام حق سپرده و حركات و سكناتش هماهنگ با اوست.

نكته‌ها

1- گشوده بودن درهاى اجتهاد

پيروان مكتب اهل بيت عليهم السّلام معتقدند كه درهاى اجتهاد و استنباط احكام الهى از كتاب و سنّت و اجماع و دليل عقل، براى هميشه به روى دانشمندان امّت گشوده است و همين امر، سبب پويايى و نوآوريها، در فقه اسلامى و تكامل اين علم شريف نزد آنها شده است، در حالى كه مى‌دانيم گروهى از امّت اسلامى باب اجتهاد را به روى خود بسته و آن را تنها در اختيار «چهار امام» از ائمه فقه خود گذارده‌اند! با

[1] «ثقل» (بر وزن اجل) معانى مختلفى دارد، گاه به معناى اثاث مسافر و گاه به معناى شي‌ء گرانمايه آمده است، و «حلّ» به معناى منزل گرفتن و بارانداختن است و جمله بالا كنايه از اين است كه مؤمن مخلص، در پرتو قرآن حركت مى‌كند، همچون كسى كه در سفر، دنبال قافله سالارى حركت مى‌كند، هر كجا او بار بيندازد او هم تبعيّت مى‌كند و هر كجا منزل گزيند، او نيز منزل مى‌گزيند.