انسان است، كه هم رسول اللّه و هم امير مؤمنان در آن سخن معروفشان، آن را در كنار هواپرستى، خطرناكترين سدّ راه خوشبختى انسان معرفى فرموده‌اند و تجربيّات تاريخ و روزانه نشان مى‌دهد، غالب كسانى كه آلوده جنايات بزرگ مى‌شوند، افرادى هستند كه گرفتار همين آرزوهاى دور و دراز مادّى مى‌باشند.

نكته‌

اندرزهاى گويا و رسا

با اندكى دقّت در اين خطبه كوتاه و پرمحتوا، مشاهده مى‌كنيم كه امام عليه السّلام همه گفتنى‌ها را در اين خطبه بيان فرموده است. از توحيد و خداپرستى و توجّه به كتاب جاويدان پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله (قرآن مجيد) و نكات مهم و سازنده‌اى كه در قرآن آمده، گرفته،: تا هشدارهاى تكان دهنده‌اى كه ناظر به سرنوشت انسان در اين جهان است و سپس به مسايل اخلاقى مهمّى كه اساس سعادت معنوى و مادّى انسان را تشكيل مى‌دهد، مانند: ترك شرك و دروغ و حسد و كينه و عداوت و آرزوهاى دور و دراز، اشاره فرموده، و در هر مورد، با ذكر دليل و برهان منطقى، در عبارتى كوتاه و بسيار پرمعنا، به بيان خويش عمق بيشترى بخشيده. اگر انسان هر روز در آغاز پرداختن به برنامه‌هاى روزانه، يك بار اين خطبه شريفه را مرور كند و در آن كمى بينديشد و تصميم بر اجراى آن بگيرد، به يقين اهل نجات خواهد بود.