مى‌فرمايد: «حال كه چنين است، باقيمانده عمر خويش را دريابيد و به خاطر آن، صبر و استقامت پيشه كنيد! (صبر و استقامت در برابر عوامل گناه و مشكلات اطاعت).» (فاستدركوا بقيّة أيّامكم، و اصبروا لها أنفسكم).

سپس در مقام استدلال برآمده، مى‌افزايد: «زيرا باقيمانده عمر، در برابر ايّام زيادى كه از شما به غفلت گذشته است و به پند و موعظه توجّه نشده، بسيار كم است» (فإنّها قليل في كثير الأيّام الّتي تكون منكم فيها الغفلة، و التّشاغل عن الموعظة).

واقعيّت نيز چنين است كه اگر ساعات و روزهاى توجّه و بيدارى عمر انسان محاسبه شود، در برابر ايّامى كه به غفلت و بوالهوسى گذشته و انسان خود را به دنيا و شهوات سرگرم ساخته است، چيز اندكى است، حال كه چنين است، بايد باقيمانده عمر را از خطر غفلت و بى‌خبرى نجات داد و شرط آن، استفاده از سلاح صبر و استقامت است، چرا كه هم حفظ هوشيارى، صبر مى‌طلبد و هم پاى مردى در طريق اطاعت و پرهيز از معصيت. به همين دليل در روايات اسلامى «صبر در برابر ايمان، به منزله سر در برابر تن» شمرده شده است. [1] تعبير به‌ «تكون منكم فيها الغفلة» به صورت فعل مضارع، اشاره به اين است كه نه تنها در گذشته چنين غفلت‌هايى از شما صادر شده، در آينده نيز زمينه آن وجود دارد، گذشته عمر از دست رفت، بكوشيد آينده را نجات دهيد و گذشته را در سايه آن، جبران كنيد.

سپس به دو نكته مهم، كه در واقع دو راه از راههاى خطرناك نفوذ شيطان است اشاره مى‌كند، نخست مى‌فرمايد: «به خود بيش از حدّ آزادى (در استفاده كردن از مباحات) ندهيد! كه استفاده افراطى از مباح و آزادى، شما را در طريق ظالمان قرار

[1] على عليه السّلام مى‌فرمايد: «و عليكم بالصّبر فإنّ الصّبر من الإيمان كالرّأس من الجسد» (نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 82).