بخش دوم‌

و ما بين أحدكم و بين الجنّة أو النّار إلّا الموت أن ينزل به. و إنّ غاية تنقصها اللّحظة، و تهدمها السّاعة، لجديرة بقصر المدّة. و إنّ غائبا يحدوه الجديدان: اللّيل و النّهار، لحرىّ بسرعة الأوبة. و إنّ قادما يقدم بالفوز أو الشّقوة لمستحقّ لأفضل العدّة. فتزوّدوا في الدّنيا، من الدّنيا، ما تحرزون [تجوزون‌] به أنفسكم غدا.

ترجمه‌

ميان شما و بهشت و دوزخ، فاصله‌اى جز فرا رسيدن مرگ نيست. و مسلّما مقصدى كه گذشتن لحظات، فاصله آن را مى‌كاهد، و عبور ساعت‌ها آن فاصله را نابود مى‌كند، سزاوار است كه بسيار كوتاه باشد. و امر غايبى كه (اشاره به سرآمد زندگى است) گذشت شب و روز، آن را به پيش مى‌راند، سزاوار است به سرعت فرا رسد. و مسافرى كه به زودى با سعادت و خوشبختى يا با شقاوت و بدبختى فرا مى‌رسد بايد بهترين آمادگى را براى استقبال از او داشت، حال كه چنين است در اين جهان، از اين جهان، براى خود زاد و توشه‌اى برگيريد كه فرداى قيامت خود را با آن حفظ كنيد.