آرى! نه آن مهلت طولانى مايه بيدارى آنها شد و نه نعمت‌هاى گوناگون الهى وجدان خفته آنها را براى شكر منعم، بيدار كرد، نه وعده عذاب الهى آنها را از گناهان بازداشت و نه وعده پاداشهاى بزرگ، حركتى به سوى اطاعت در آنان ايجاد كرد! در پايان اين بخش مى‌فرمايد: «بترسيد از گناهانى كه انسان را به هلاكت مى‌افكند و از عيوبى كه موجب خشم پروردگار است!» (احذروا الذّنوب المورّطة، و العيوب المسخطة).

قرآن مجيد در اين زمينه مى‌گويد: «كَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كانُوا أَشَدَّ مِنْكُمْ قُوَّةً وَ أَكْثَرَ أَمْوالًا وَ أَوْلاداً فَاسْتَمْتَعُوا بِخَلاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِخَلاقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ بِخَلاقِهِمْ وَ خُضْتُمْ كَالَّذِي خاضُوا أُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ»، (شما) همانند كسانى هستيد كه قبل از شما بوده‌اند، (و راته نفاق و خطا پيمودند، بلكه) آنها از شما نيرومندتر و اموال و فرزندانشان بيشتر بود. آنها از بهره خود (از مواهب الهى در راه گناه و هوس) استفاده كردند، شما نيز از بهره خود (در اين راه) استفاده كرديد، همان گونه كه آنها استفاده كردند، شما (در كفر و نفاق و استهزاى مؤمنان) فرو رفتيد، همان گونه كه آنها فرو رفتند، (ولى سرانجام) اعمالشان در دنيا و آخرت نابود شد، و آنها همانند زيانكارانند [1].» هميشه پيشوايان بزرگ دين و علماى اخلاق، غافلان بى‌خبر را به اين نكته توجّه داده‌اند كه اندكى درباره اقوامى كه پيش از آنها مى‌زيستند، بينديشند. درباره پادشاهان بزرگ، سرداران نيرومند، قهرمان‌هاى تاريخ و ظالمان و ستمگران روزگار،

[1] سوره توبه، آيه 69.