دلهاى شما نه از خوف خدا مى‌تپد و نه سرچشمه علم و دانش و عواطف انسانى است) و خداوند از اعمال شما غافل نيست». [1] آرى، هنگامى كه دنياپرستى، بر قلب انسان چيره شود، سنگدلى را به همراه مى‌آورد و در چنين حالتى انسان راه روشن سعادت را گم مى‌كند و در بى‌راهه، گام مى‌نهد و چنين مى‌پندارد كه خطاب‌هاى الهى درباره نيكوكاران، متوجّه اوست و ضميرها در آيات تهديد و عذاب به ديگران باز مى‌گردد و سعادت و خوشبختى او فقط در گردآورى ذخاير دنياست.

[1] سوره بقره، آيه 74.