آنها كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، وعده آمرزش و پاداش عظيمى داده است». و آنچه در آيه «پانزدهم» سوره «آل عمران» آمده كه مى‌فرمايد: «لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ»، براى كسانى كه تقوا پيشه كرده‌اند، در نزد پروردگارشان باغهايى است از بهشت كه نهرها از پاى درختانش مى‌گذرد». و آنچه در آيه 68 سوره «توبه» آمده است: «وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها»، خداوند به مردان و زنان منافق و كفّار وعده آتش دوزخ داده كه جاودانه در آن خواهند ماند».

نكته‌

«ريشه‌ها» و «شاخه‌هاى» تقوا

تقوا، يعنى: بزرگترين افتخار بشر، بهترين وسيله قرب خدا، معيار كرامت انسان و زاد و توشه راهيان راه خدا، ريشه‌ها و شاخه‌ها و ميوه‌هايى دارد كه در فراز بالا از اين خطبه گرانبها، به آن اشاره شده است.

سر چشمه تقوا گوش‌هاى شنوا و دل‌هاى آگاه و اراده‌هاى قوى و افكار نورانى است، كه انسان را آماده پيمودن راه تقوا مى‌كند و در آغاز اين بخش از خطبه، به آن اشاره شده است و شاخه‌ها و ميوه‌هاى اين درخت برومند، خشوع در برابر پروردگار و اعتراف به گناهان و توبه از آن و نيكوكارى و عبرت‌پذيرى و اقتدا به پيشوايان الهى است. هنگامى كه بذر تقوا در درون دل آماده‌اى، افشانده بشود و با آب «مراقبه» و «محاسبه» آبيارى گردد، ميوه‌هاى خوف و خشيت و خشوع و توبه و انابه و بازگشت بسوى حق ظاهر و آشكار مى‌شود.