خطبه 83 [1] و من خطبة له عليه السّلام و هى الخطبة العجيبة و تسمّى «الغرّاء»

و فيها نعوت الله جلّ شأنه، ثمّ الوصيّة بتقواه، ثمّ التنفير من الدنيا، ثمّ ما يلحق من دخول القيامة، ثمّ تنبيه الخلق إلى ما هم فيه من الأعراض، ثمّ فضله عليه السلام فى التذكير اين خطبه خطبه شگفت‌انگيزى است و به نام خطبه «غرّاء» (درخشان) ناميده مى‌شود.

در اين خطبه، صفات خداوند متعال بيان شده و سپس توصيه به تقوا و بعد

[1] سند خطبه: مرحوم «سيّد رضى» در پايان اين خطبه تعبيرى دارد كه نشان مى‌دهد اين خطبه از خطبه‌هاى مشهور و معروف در ميان مردم بوده تا آنجا كه مردم نام خاصى بر اين خطبه نهادند، او مى‌گويد: «و من النّاس من يسمّى هذه الخطبة «الغّراء». از كسانى كه به اين خطبه، قبل از «سيّد رضى» اشاره كرده‌اند «جاحظ» است كه خود قبل از «سيّد رضى» مى‌زيسته و از بعضى اساتيدش از يكى از فصحاى عرب به نام «جعفر بن يحيى» نقل مى‌كند كه براى شرح دقايق فصاحت، به جمله‌هايى از اين خطبه شريفه استناد مى‌جسته، نويسنده «مصادر نهج البلاغه» مى‌گويد:

«حسن بن شعبه» صاحب كتاب «تحف العقول» كه قبل از «سيّد رضى» مى‌زيسته است بخشهايى از اين خطبه را در كتاب خود (تحف العقول) آورده است. همچنين «آمدى» و «ابونعيم اصفهانى» و «ابن اثير» در كتابهاى خود بخشهايى از آن را آورده‌اند. به هر حال اين خطبه، مشهورتر از آن است كه نيازى به بررسى اسناد داشته باشد. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 107 به بعد).