وقت بود، ولى در نيمه دوم از خلافت «عثمان» از او به شدّت رنجيده خاطر گشت و بين او و «عثمان» اقدامات تند و عكس العمل‌هاى شديدى ظاهر شد كه اين تيرگى رفته رفته به دشمنى مبدّل گرديد و به اين ترتيب «عايشه» در صف مخالفان «عثمان» درآمد و حتّى از يك نظر رهبرى آنها را به عهده گرفت و به شورشى كه بر ضدّ «عثمان» پيدا شده بود، دامن مى‌زد، تا اينكه «عثمان» كشته شد. «عايشه» اميدوار بود كه بعد از كشته شدن «عثمان» خلافت به پسر عمّش «طلحه» برسد و به اين ترتيب خلافت به خاندان «تيم» باز گردد! ولى هنگامى كه متوجّه شد مردم با اميرمؤمنان على عليه السّلام بيعت كردند و نقشه‌هايش نقش بر آب شد، تغيير مسير داد و به خونخواهى «عثمان» برخاست و يكى از بنيان گذاران جنگ «جمل» در بصره شد و به همراهى «طلحه» و «زبير» آتش جنگ را برافروخت! ولى هنگامى كه در جنگ «جمل» متحمّل شكست سختى شد و هم‌پيمانانش، «طلحه» و «زبير» كشته شدند و على عليه السّلام او را به خاطر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله با احترام به مدينه بازگردانيد، خانه‌نشين شد. او در حدّ خود هوش سرشارى داشت و به همين دليل به خود اجازه مى‌داد در مسايل فقهى فتوا دهد و به خاطر جهات سياسى نيز، خلفا او را در اين قسمت مورد احترام قرار مى‌دادند.

«ابن سعد» در «طبقات» مى‌نويسد: «عمر» حقوق همسران رسول خدا را ده هزار دينار در سال تعيين كرده بود ولى به عايشه دوازده هزار دينار مى‌داد، ولى هنگامى عثمان با عايشه اختلاف پيدا كرد- به گفته يعقوبى در تاريخ خود- اين دو هزار دينار را قطع كرد.

اختلاف ميان «عثمان» و «عايشه» در جريان فرماندارى «وليد بن عقبه» بالا گرفت «وليد» كه علاوه بر شراب خوردن، به بعضى از صحابه معروف رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله مانند «ابن مسعود» بى‌حرمتى روا داشت، به نزد عثمان فراخوانده شد و شهود، شهادت به شراب‌خوارى او دادند، ولى به گفته «بلاذرى» در «انساب الأشراف» عثمان نه تنها