2- ترويج عقيده جبر در ميان مسلمانان از معاويه نقل شده كه مى‌گفت: «عمل و كوشش هيچ نفعى ندارد، چون همه كارها به دست خداوند است». [1] اين سخن معاويه نه از روى اعتقاد، بلكه براى تحميل خلافت خود بر مردم بود، چنان كه از او نقل شده كه مى‌گفت: «هذه الخلافة أمر من أمر اللّه و قضاء من قضاء اللّه، خلافت من يكى از فرمانهاى خدا است و از قضا و قدر پروردگار مى‌باشد». [2] «زياد بن ابيه» حاكم معاويه در «بصره» و «كوفه» ضمن خطبه معروف خود گفت:

«اى مردم! ما مدير و مدافع شما هستيم و شما را با سلطنتى كه خداوند به ما داده اداره مى‌كنيم». [3] 3- به شهادت رساندن پيشوايان و شخصيتهاى بزرگ اسلامى همچون امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام و زيد بن على بن الحسين عليه السّلام و حجر بن عدى.

4- تخريب كعبه معظّمه و مسجد الحرام در زمان يزيد به وسيله منجنيق.

5- سلب امنيّت از مردم.

در زمان ولايت «زياد بن ابيه» پدر «عبيداللّه» در «عراق» مثلى رايج شد به اين مضمون: «أنج سعد فقد هلك سعيد، يعنى به سعد مى‌گفتند مواظب خودت باش كه سعيد را كشتند!» اشاره به اين كه بدون تحقيق و با كمترين بهانه‌اى، خون بيگناهان را مى‌ريختند. [4] 6- شكنجه و تحقير امّت اسلامى.

يكى از نشانه‌هاى اين تحقير، داغ نهادن بر صورت و گردن برخى از شيعيان بود،

[1] حياة الصحابة، جلد 3، صفحه 529، به نقل از تاريخ سياسى اسلام، جلد 2 صفحه 410.

[2] مختصر تاريخ دمشق، جلد 9، صفحه 85.

[3] تاريخ طبرى، جلد 5، صفحه 220، به نقل از تاريخ سياسى اسلام، جلد 2، صفحه 410.

[4] به نقل از: حسين نفس مطمئنّه، صفحه 10.