سپس اضافه فرمود: «در خواب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله بر من ظاهر شد، عرض كردم: اى رسول خدا! چه كژى‌ها و عداوتها كه از امّتت ديدم؟!» فسنح‌ [1] لي رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله، فقلت: يا رسول اللّه! ماذا لقيت من أمّتك من الأولاد و اللّدد؟).

شايد كمتر در طول تاريخ بتوانيم برگزيده‌اى از «اولياء اللّه» را پيدا كنيم كه در مدّت كوتاه حكومتش، با اين همه خصومت، دشمنى، كارشكنى، سركشى و آزار و نامهربانى، رو به رو شده باشد.

هم در آن مدّت طولانى بيست و پنج سالى كه امام عليه السّلام خانه‌نشين بود، و هم در دوران كوتاه حكومتش، دائما بر ضدّ او كارشكنى مى‌كردند و به طور روزافزونى حضرتش را آزار مى‌دادند، چرا كه در دوران خلفا- مخصوصا خليفه سوم- به انحرافاتى، از جمله حيف و ميل در بيت‌المال و سپردن مقامات بدست نااهلان، عادت كرده بودند و امام عليه السّلام مى‌خواست آنها را به مسير اسلام و راه و رسم پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و اجراى حق و عدالت بازگرداند، ولى اين داروى شفابخش، چنان در كام آنها تلخ بود كه گاه نزديكترين آنها نيز تحمّلش را نداشتند و لذا مى‌توان گفت: دوران حكومت امام عليه السّلام، مملوّ از طوفانها و حوادث تلخ و پى در پى بود.

بنابراين، تعجّب نيست امامى كه آن همه صبر و حوصله داشت كه خاشاك را در چشم و استخوان را در گلو تحمّل مى‌كرد، در عالم خواب و رؤيا، شكايت امّت به پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله برد.

اكنون ببينيم پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در جواب امام عليه السّلام چه مى‌فرمايد، «فرمود: آن‌ها را نفرين كن!» فقال: «ادع عليهم»

[1] «سنح» از مادّه «سنوح» (بر وزن حضور) به معناى «عبور سريع چيزى از مقابل انسان» است و به معناى «عرضه شدن چيزى بر انسان» نيز آمده است. جمعى از ارباب لغت گفته‌اند كه «سانح» به چيزى گفته مى‌شود كه از سمت چپ، به طرف راست از جلو انسان عبور مى‌كند و معمولا آن را به فال نيك مى‌گيرند و نقطه مقابل آن «بارح» است كه از سمت راست، به چپ حركت مى‌كند و آن را نامبارك مى‌شمارند.