فهلّا احتججتم عليهم بأنّ رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله وصّى بأن يحسن إلى محسنهم و يتجاوز عن مسيئهم؟ قالوا: و ما فى هذا من الحجّة عليهم؟ فقال عليه السّلام: لو كانت الإمامة [الامارة] فيهم لم تكن الوصيّة بهم. ثم قال عليه السّلام: فماذا قالت قريش؟ قالوا: احتجّت بأنّها شجرة الرّسول صلّى اللّه عليه و آله فقال عليه السّلام: احتجّوا بالشّجرة و أضاعوا الثّمرة.

ترجمه‌

چرا در برابر آنها (يعنى انصار كه تقاضا داشتند خليفه‌اى از ما و خليفه‌اى از مهاجرين باشد به اين حديث) استدلال نكرديد كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله درباره آنها فرمود: با نيكان آنها به نيكى رفتار كنيد و از بدان آنها درگذريد.» حاضران عرض كردند: «اين چه دليلى بر ضدّ آنها مى‌شود؟» امام عليه السّلام فرمود: «اگر حكومت و زمامدارى در ميان آنها بود، سفارش درباره آنها (به مهاجران) معنا نداشت».

سپس فرمود: «قريش به چه چيز استدلال كردند؟» عرض كردند: «دليل آنها (براى اولويّت خود در امر خلافت) اين بود كه آنان از شجره رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هستند (و از خويشاوندان او) فرمود: «آنها به شجره استدلال كردند اما ثمره را ضايع نمودند!» (اگر خويشاوند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بودن دليل بر اولويّت است، اهل بيت او بودن به طريق اولى دليل بر اين امر خواهد بود.)