در حديثى كه مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار از امام صادق عليه السلام آورده است مى‌خوانيم كه ابوبصير خدمت حضرت رسيد، عرض كرد: فدايت شوم مرا تشويق (به بهشت) كن. امام عليه السلام فرمود: بوى بهشت از فاصله هزار سال به مشام مى‌رسد و كمترين منزلى كه بهشتيان دارند منزلى است كه اگر همه جن و انس را بخواهد به آن دعوت كند مى‌تواند از آن‌ها پذيرايى نمايد بى‌آن‌كه چيزى از نعمت‌هاى او كاسته شود و كمترين مقام اهل بهشت مقام كسى است كه داخل بهشت مى‌شود و سه باغ در برابر او نمايان مى‌گردد و هنگامى كه در پايين‌ترين آن‌ها وارد مى‌شود همسران و خادمان و نهرها و ميوه‌هاى فراوانى مى‌بيند و شكر و حمد خدا را به‌جا مى‌آورد. به او گفته مى‌شود: سر بلند كن و باغ دوم را ببين كه در آن نعمت‌هايى است كه در باغ اول نيست. عرضه مى‌دارد: خداوندا! اين باغ را نيز نصيب من كن. مى‌فرمايد: شايد اگر آن را به تو بدهم باز غير آن را بخواهى.

عرضه مى‌دارد: همين را مى‌خواهم، همين را مى‌خواهم. (و به همين ترتيب باغ ديگرى را با نعمت‌هاى بسيار فراوان مشاهده مى‌كند و شكر و سپاس خدا را بسيار به‌جا مى‌آورد). [1]

[1]. بحارالانوار، ج 8، ص 120، ح 11.