است و انواع بازى‌هاى سرگرم‌كننده را شامل مى‌شود اما «لغو» بيهوده‌كارى است حتى اگر هيچ سرگرمى‌اى در آن نباشد.

هنگامى كه به اين جهان پهناور با اين همه نظامات و اين همه بدايع نگاه مى‌كنيم و سپس به مواهب زياد و نعمت‌هاى گوناگونى كه در وجود ما به وديعت نهاده شده مى‌نگريم يقين پيدا مى‌كنيم كه آفريننده آن دستگاه باعظمت و اين موجود عجيب هدف مهمى در نظر داشته است. هرگز نه اين عالم پهناور بيهوده آفريده شده است و نه خلقت اين اعجوبه جهان هستى كه نامش انسان است بى‌هدف مى‌باشد.

بنابراين بايد آن هدف را پيدا كرد و در مسير آن گام برداشت و آن، چيزى نيست جز سير الى اللَّه و پيمودن مسير تكامل و رسيدن به سعادت جاويدان كه همه پيامبران الهى به‌خصوص پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله از آن خبر دادند.

جالب اين است كه هرگاه از يك فيلسوف مادى‌گرا سؤال كنيم كه اين چشم انسان براى چيست؟ تمام اهداف چشم را برمى‌شمارد، گوش براى چيست؟ اهداف آن را نيز ذكر مى‌كند و همچنين زبان و دست و پا و حتى ابروها و مژه‌ها، براى هركدام اهداف مهمى ذكر مى‌كند اما اگر از او سؤال كنيم: اين مجموعه كه جزء جزئش با هدف است براى چيست؟ در پاسخ آن فرو مى‌ماند و جوابى ندارد.

اما فيلسوف الهى شفاف‌ترين جواب را كه در بالا اشاره شده و انبياى الهى و دليل عقل، پشتيبان آن هستند بيان مى‌كند.

انسان به سرمايه‌دار عظيمى مى‌ماند كه بايد با اين سرمايه‌هاى الهى، گوهرهاى گران‌بهايى به‌دست آورد كه ارزش آن را داشته باشد نه اين‌كه سرمايه وجود خويش و شايستگى‌ها و لياقتش را به هدر دهد و با دست خالى چشم از جهان ببندد و راهى راه زيان‌كاران شود.

آنگاه در دومين نكته اشاره به كسانى مى‌كند كه آخرت را به‌سبب بدنگرى، به‌