بدترين مردم روى زمين‌اند فتنه و فساد از آن‌ها برمى‌خيزد و خطاها و گناهان به‌سوى آن‌ها بازمى‌گردد»؛

(سُكَّانُهَا وَعُمَّارُهَا شَرُّ أَهْلِ الْأَرْضِ، مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ، وَإِلَيهِمْ تَأْوِى الْخَطِيئَةُ)

. اشاره به اين‌كه ميان ظاهر و باطن آن‌ها فرق بسيار است، ظاهر آن‌ها اين است كه اهل مسجد و عمران و آبادى آن هستند در حالى كه جز فتنه‌گرى و گناه، چيزى از آن‌ها برنمى‌خيزد، حتى از همان مساجد آباد براى فتنه‌گرى و توطئه بر ضدّ مؤمنان راستين، و انحرافات خود بهره مى‌جويند.

سپس در آخرين بيان صفات آن‌ها مى‌فرمايد: « (آن‌ها به گمراهى خود قانع نيستند بلكه اصرار به گمراه ساختن ديگران نيز دارند) هرگاه كسى از فتنه آنان كناره‌گيرى كند او را به آن بازمى‌گردانند و هركس كه از آن‌جا وامانده به‌سوى آن سوقش مى‌دهند»؛

(يَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْهَا فِيهَا، وَيَسُوقُونَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا إِلَيْهَا)

. آرى آن‌ها اصرار دارند كه هيچ مانعى بر سر راه اعمال زشت و كارهاى خلافشان نباشد و اگر كسانى از آن‌ها كناره‌گيرى كنند به اجبار آن‌ها را به جمع خود بازمى‌گردانند.

امام عليه السلام در پايان به عذاب دردناك آن‌ها اشاره كرده، مى‌فرمايد: «خداوند سبحان مى‌فرمايد: به ذاتم سوگند مى‌خورم فتنه‌اى بر آنان بر مى‌انگيزم كه عاقل بردبار در آن حيران بماند»؛

(يَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ: فَبِي حَلَفْتُ لَأَبْعَثَنَّ عَلَى أُولئِكَ فِتْنَةً تَتْرُكُ الْحَلِيمَ فِيهَا حَيْرَانَ‌)

. اين فتنه ممكن است يك بلاى آسمانى يا زلزله‌هاى ويرانگر زمينى يا بيمارى‌هاى فراگير و يا شمشيرهاى دشمنان سلطه‌گر باشد كه همگى در برابر آن حيران بمانند و حتى عاقلان بردبار راه برون‌رفتى از آن نيابند.

و در آخرين جمله مى‌فرمايد: «هم‌اكنون اين كار انجام شده و ما از خداوند مى‌خواهيم كه از لغزش‌ها و غفلت‌ها درگذرد»؛

(وَقَدْ فَعَلَ، وَنَحْنُ نَسْتَقِيلُ اللَّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ)

.