شرح و تفسير باران‌هاى مفيد

باران يكى از نعمت‌هاى بزرگ الهى است كه در قرآن مجيد بارها به‌عنوان نعمت و همچنين به‌عنوان آيتى از آيات حق به آن اشاره شده است اين نعمت الهى گاهى خالى از ضايعات است، ابرها نرم‌نرم مى‌بارند بى‌آن‌كه طوفان و صاعقه و گردبادى همراه داشته باشد. امام عليه السلام در كلام خود آن‌ها را ابرهاى رام و تسليم شمرده، و گاه با طوفان‌ها و صواعق و گردبادها همراه است كه در عين باريدن، ضايعات فراوانى همراه دارد. آتش صاعقه انسان‌ها و خانه‌هايى را مى‌سوزاند و خاكستر مى‌كند و گردباد و طوفان سبب ويرانى خانه‌ها و امارت‌ها و ريشه‌كن شدن درختان مى‌شود.

به همين دليل امام عليه السلام در دعاى باران خود عرضه مى‌دارد: «خداوندا! به‌وسيله ابرهاى رام به ما باران عنايت كن نه به‌وسيله ابرهاى سركش»؛

(فِى دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا)

. جمعى از شارحان نهج‌البلاغه اين كلام امام عليه السلام را طور ديگرى تفسير كرده‌اند گفته‌اند: منظور از ابرهاى رام و تسليم، ابرهاى باران‌زا و منظور از ابرهاى سركش، ابرهاى بدون باران و پرسر و صداست.

و ظاهراً مرحوم سيد رضى نيز در شرح زيبايى كه براى اين كلام نوشته و بعداً آن را تفسير خواهيم كرد كلام امام عليه السلام را همين‌گونه تفسير كرده است.