است، سپس اين واژه در مورد مشكلات طاقت‌فرسا كه انسان را شديداً تحت فشار قرار مى‌دهد اطلاق شده است و «عضوض» صيغه مبالغه از اين ماده است و معنى آن در كلام امام عليه السلام زمانى است كه بسيار مردم را تحت فشار قرار مى‌دهند.

«تنهد» از ماده «نهد» (بر وزن مهد) به معنى برآمدن چيزى است و در كلام امام عليه السلام به معنى حاكميت اشرار است.

امام عليه السلام درباره مشكلات و مصائب آن زمان به چهار نكته اساسى اشاره مى‌كند: نخست بخل و امساك ثروتمندان را مطرح مى‌كند. آن‌ها چنان درباره اموالشان سختگير مى‌شوند كه گويا با دندان گرفته و فشار مى‌دهند.

آنگاه مى‌فرمايد: اين برخلاف دستور اسلام است. خداوند در آيات متعددى از قرآن با صراحت دستور به احسان و نيكى داده، ازجمله در سوره بقره، آيه 237 به اين معنى اشاره فرموده كه هرگز مسلمانان نبايد احسان و بخشش را فراموش كنند گرچه گاهى در مورد مهريه زنان مطلقه مى‌باشد ولى حكمى كه در پايان آن آمده عام است و مخاطب آن، همه مسلمانان هستند.

آنگاه به فساد اوضاع سياسى آن زمان اشاره كرده و سلطه اشرار را بر حكومت اسلامى بيان مى‌دارد سلطه‌اى كه عامل مهمى براى فساد تمام مسائل اجتماعى است.

و به‌دنبال آن، انزواى نيكان و به خوارى كشيدن آن‌ها را مطرح مى‌فرمايد.

بديهى است هنگامى كه اشرار زمام حكومت را به دست گيرند اخيار به اجبار منزوى مى‌شوند و از صحنه جامعه كنار مى‌روند.

و درباره چهارمين مفسده آن زمان باز به مسائل اقتصادى برمى‌گردد و مى‌فرمايد: كار به جايى مى‌رسد كه افراد از روى اضطرار، اموال خود را به ثمن بخس مى‌فروشند در حالى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله از اين كار نهى فرموده و در واقع دستور داده است كه به اين‌گونه افراد كمك كنيد تا مجبور نشوند اموال خود را