شرح و تفسير پايان عمر بنى‌اميّه‌

امام عليه السلام در اين گفتار حساب‌شده خود پيش‌بينى روشنى درباره آينده بنى‌اميه كرده، مى‌فرمايد: «بنى‌اميه تا زمان معينى مهلت دارند كه به تاخت و تاز مشغول باشند و همين كه بين آن‌ها اختلاف افتاد دشمنانِ ضعيفِ كفتارصفتشان آن‌ها را فريب مى‌دهند و بر آنان پيروز مى‌شوند»؛

(إِنَّ لِبَنِي أُمَيَّةَ مِرْوَداً يَجْرُونَ فِيهِ، وَ لَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فِيَما بَيْنَهُمْ ثُمَّ كَادَتْهُمُ الضِّبَاعُ لَغَلَبَتْهُمْ‌)

. همان‌گونه كه مرحوم سيد رضى گفته: «مَرْوَد» (بر وزن مكتب) [1] به معناى مهلت است و «يَجْرُونَ» به معناى حركت به‌سوى مقصد مى‌باشد. «كَادَتْهُمُ» از ماده «كيد» به معناى فريب دادن است و «الضِّبَاعُ» جمع «ضَبُع» به معناى كَفتار است.

امام عليه السلام پيش‌بينى روشنى درباره آينده تاريك بنى‌اميه كرده است و همان‌گونه كه پيش‌بينى كرده بود رخ داد.

ابن ابى‌الحديد مى‌گويد: اين يك خبر غيبى صريح است زيرا بنى‌اميه مادامى كه در ميانشان اختلاف نبود و جنگشان تنها با غير خودشان بود مانند جنگ معاويه در صفين و جنگ يزيد با اهل مدينه و ابن زبير در مكه و جنگ مروان‌

[1]. در نسخه صبحى صالح «مِود» با كسره ميم (بر وزن منبر) ذكر شده در حالى كه ارباب لغت اين واژه را به‌معناى ميله‌اى كه در سرمه‌دان مى‌گذارند ذكر كرده‌اند كه هيچ تناسبى با محل بحث ما ندارد. بنابراين، صحيح همان «مَرود» (بر وزن مكتب) به معناى مهلت است.