به جان خودم سوگند، هر صبح از شير خالص صاف نوشيدى و به‌قدر كافى از سرشير و كره و خرماى بدون هسته خوردى و از غذاهاى لذيذ به‌طور كامل بهره گرفتى.

و ما به تو عظمت بخشيديم، در حالى كه بزرگ نبودى! و در اطراف تو با اسب و نيزه پاسدارى داديم (و نگهدارى‌ات كرديم، ولى تو قدر اين نعمت را نشناختى).

اشاره به بى‌وفايى و حسادت قريش مى‌كند و خدمت‌هايى كه بنى‌هاشم به قريش كردند.

و در خطبه 35 مى‌فرمايد:

من در سرزمين منعرج اللوى، دستور خود را دادم (ولى شما گوش نداديد) و اثر آن را صبح فرداى آن روز درك كرديد.

اشاره به نافرمانى درمورد حكميت و پيامدهاى شوم آن كرده و مى‌فرمايد: من دستورات لازم را به شما دادم ولى گوش نداديد و گرفتار پيامدهاى آن شديد.

در خطبه 162 نيز آمده است:

سخن از غارت‌هايى كه در گذشته واقع شد را رها كن و از غارت امروز سخن بگو (اشاره به خلافت اسلامى به وسيله معاويه و دار و دسته منافقانِ مورد تهديد قرار گرفته).

در نامه 36 نيز مى‌فرمايد:

امام عليه السلام در اين اشعار كه ضمن پاسخ به برادرش عقيل بن ابى‌طالب آورده است اشاره به اين نكته مى‌كند كه بعضى از فرماندهان لشكرم خيانت كردند