نكته ناپايدارى مواهب اين جهان‌

درباره بى‌وفايى و ناپايدارى دنيا تعبيرات مختلفى در روايات اسلامى ديده مى‌شود كه هر يك از ديگرى گوياتر است از جمله:

گاه دنيا را تشبيه به پلى كرده‌اند كه بايد از آن عبور كرد و ايستادن و توقف بر آن معنا ندارد.

«إِنَّمَا الدُّنْيا قَنْطَرَةٌ فَاعْبُرُوهَا وَلَا تَعْمُرُوهَا». [1]

در جايى ديگر دنيا به عنوان سراى عبور و نه دار اقامت معرفى شده است همان‌گونه كه امام اميرمؤمنان عليه السلام در حكمت 133 فرموده است:

«الدُّنْيا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَر»

. در تعبير زيباى سومى دنيا تشبيه به لباسى شده كه تمام آن از هم شكافته و تنها به نخى بند است كه هر زمان احتمال مى‌رود آن نخ، پاره شود و لباس فرو افتد همان‌گونه كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«هذِهِ الدُّنْيا مِثْلُ ثَوْبٍ شُقَّ مِنْ أَوَّلِهِ إلى آخِرِهِ فَيبْقى مُتَعَلِّقاً بِخَيطٍ فى آخِرِهِ يوشَكُ ذلِكَ الْخَيطُ أنْ ينْقَطِع‌». [2]

در تعبير چهارمى دنيا تشبيه به سايه ابرها شده كه هرگز پايدار نيست و همچون صحنه‌هاى دل‌انگيز خواب است كه به زودى مى‌گذرد همان‌گونه كه در غررالحكم از اميرمؤمنان عليه السلام نقل شده است:

«إنَّ الدُّنْيا ظِلُّ الْغَمامِ وَحُلُمُ الْمَنامِ‌». [3]

در پنجمين تعبير، وضعيت انسان در برابر دنيا تشبيه به سوارى شده است كه براى استراحت و خواب نيمروز در سايه درختى در يك روز داغ تابستانى پياده مى‌شود و بعد از ساعتى استراحت آن را ترك مى‌گويد و مى‌رود همان‌گونه كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:

«إِنَّمَا مَثَلِى وَ مَثَلُ الدُّنْيا كَمَثَلِ رَاكِبٍ مَرَّ لِلْقَيلُولَةِ فِى ظِلِ‌

[1]. بحارالانوار، ج 14، ص 319، ح 20.

[2]. مجموعه ورّام، ج 1، ص 148.

[3]. غررالحكم، ح 2166.