شرح و تفسير دو راهى مصائب‌

به نظر مى‌رسد امام عليه السلام اين جمله گفتار حكيمانه 413 را به‌هنگام تسليت گفتن به يكى از افراد مصيبت‌زده بيان فرموده و بعيد نيست حكمت بعدى (414) كه خطاب به اشعث بن قيس است تعبير ديگرى از اين حكمت، و مخاطب در هر دو اشعث بن قيس باشد. امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه مصيبت‌زدگان را بر سر دو راهى قرار مى‌دهد، مى‌فرمايد: «هركس همچون آزادگان شكيبا باشد (به اجر و پاداش صابران خواهد رسيد و آرامش خواهد يافت) وگرنه همچون جاهلان، خود را به غفلت خواهد زد»؛

(مَنْ صَبَرَ صَبْرَ الْأَحْرَارِ، وَإِلَّا سَلَا سُلُّوَّ الْأَغْمَارِ)

. «سلا» از ماده «سُلُوّ» (بر وزن غلو) به معناى به فراموشى سپردن و از ياد بردن چيزى است.

و «اغمار» جمع «غُمر» (بر وزن عمق) به معناى انسان جاهل و نادان است.

اين واژه در اصل به معناى از بين بردن اثر چيزى است مانند آب زيادى كه چهره چيزى را مى‌پوشاند و يا جهل و نادانى عميق كه انسان را در خود فرو مى‌برد و گرفتار غفلت و سرگردانى مى‌كند.

اشاره به اين‌كه براى تخفيف آلام و دردهاى مصائب، انسان دو راه در پيش دارد؛ راهى را عاقلان برمى‌گزينند و راه ديگر را جاهلان.