400 الْعَيْنُ حَقٌّ، وَ الرُّقَى حَقٌّ، وَ السِّحْرُ حَقٌّ، وَ الْفَأْلُ حَقٌّ، وَالطِّيرَةُ لَيْسَتْ بِحَقٍّ، وَالْعَدْوَى لَيْسَتْ بِحَقٍّ، وَالطِّيبُ نُشْرَةٌ، وَالْعَسَلُ نُشْرَةٌ، وَ الرُّكُوبُ نُشْرَةٌ، وَالنَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَةِ نُشْرَةٌ.

امام عليه السلام فرمود:

«چشم زخم» حق است و تعويذ (دعايى كه براى دفع چشم زخم است) نيز حق است و سِحر حق است و فال (نيك) نيز حق است اما طيره (فال بد) حق نيست و عدوى (اثرگذارى كسى بر ديگرى در امور خرافى نيز) حق نيست. بوى خوش، عسل، سوار شدن بر مركب و نگاه كردن به سبزه، مايه قوت و نشاط است. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

صاحب مصادر مى‌گويد: بخشى از اين گفتار حكيمانه (جمله: و التطيب نشرة و الغسل نشرة و النظر الخضرة نشرة و الركوب نشرة ...) قبل از مرحوم سيد رضى در كتاب صحيفة الرضا از على عليه السلام نقل شده است. ولى براى بقيه آن مدرك ديگرى ذكر نكرده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 276).

اضافه مى‌كنيم كه مرحوم صدوق بخش اخير را در عيون اخبار الرضا با سندش از على بن موسى‌الرضا عليه السلام از اميرمؤمنان على عليه السلام نقل كرده است. (عيون اخبار الرضا، ج 2، ص 40، ح 126).