أَفْضَلُ مِنْ مَطَرِ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً؛

حدى كه در زمين اجرا شود برتر از چهل روز باريدن باران است». [1]

در حديث ديگرى از ابو ابراهيم (امام كاظم عليه السلام) در تفسير آيه شريفه‌ «وَيُحْىِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا» [2] مى‌فرمايد: «اين فقط احياى به‌وسيله باران نيست، بلكه خداوند مردانى را مبعوث مى‌كند كه عدل را زنده كنند و زمين با احياى عدل زنده مى‌شود. سپس افزود:

«وَلَإِقَامَةُ الْحَدِّ لِلَّهِ أَنْفَعُ فِي الْأَرْضِ مِنَ الْقَطْرِ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً؛

و اقامه حد در آن سودمندتر است از نزول چهل روز باران در زمين». [3]

البته اساس دعوت انبيا بر برنامه‌هاى فرهنگى است و اكثريت مردم از اين طريق به راه راست دعوت مى‌شوند؛ ولى مواردى پيدا مى‌شود كه افرادى سرسختانه در مقابل اوامر و نواهى آن‌ها به مخالفت برمى‌خيزند. در اين‌گونه موارد جز توسل به اجراى حدود و مجازات‌ها راهى نيست، همان‌گونه كه در برنامه تمام عقلاى جهان و قوانين عالم نيز همين‌گونه است.

12. «و ترك شرب خمر را براى حفظ و سلامت عقل تشريع كرد»؛

(وَتَرْكَ شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصِيناً لِلْعَقْلِ)

. جاى شك و ترديد نيست كه شراب و همه مواد مخدر از دشمنان شماره يك عقل انسانى هستند؛ نه‌تنها در حالت مستى شعله عقل به‌كلى خاموش مى‌شود و افراد مست دست به هر كارى مى‌زنند، بلكه بعد از آن نيز تأثيرات زيادى در تخريب مغز و اعصاب از خود به جاى مى‌گذارد و گاه منجر به جنون مى‌شود.

مرحوم «كلينى» در جلد ششم كتاب‌ كافى‌ بابى تحت عنوان «إنّ الْخَمْرَ رَأسُ كُلّ إثْمٍ وَشَرّ» (شراب سرچشمه هر گناه و بدى است) آورده است و احاديث فراوانى در ذيل آن ذكر كرده است؛ از جمله در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده‌

[1]. كافى، ج 7، ص 175، ح 8

[2]. روم، آيه 19

[3]. كافى، ج 7، ص 174، ح 2