اين داستان با تفاوت‌هايى در كتب ديگر مانند الوافى بالوفيات‌ آمده است؛ از جمله اين‌كه مسرور جعفر را نكشت و نزد هارون برد و در آن‌جا هارون دستور داد سر او را از تن جدا كنند و بعد از آن نيز دستور داد سر مسرور، قاتل او را از تن جدا كنند و گفت: من نمى‌خواهم قاتل جعفر را (كه روزى مورد علاقه شديد من بود) ببينم. [1]

سپس امام عليه السلام در نكته دوم راه خودسازى را به همه انسان‌ها نشان مى‌دهد و تمام مردم جهان را مخاطب ساخته مى‌فرمايد: «اى مردم! خودتان به تربيت نفس خويش بپردازيد و آن را از جاذبه عادت‌ها بازداريد»؛

(أَيُّهَا النَّاسُ، تَوَلَّوْا مِنْ أَنْفُسِكُمْ تَأْدِيبَهَا، وَاعْدِلُوا بِهَا عَنْ ضَرَاوَةِ عَادَاتِهَا)

. اشاره به اين‌كه معلم و مربى انسان قبل از هركس بايد خود او باشد و تا انسان به تربيت خويش نپردازد تعليم و تربيت معلمان و پيشوايان و مربيان در او اثر نخواهد گذاشت.

در خطبه 90 نيز امام عليه السلام تعبير جالبى در اين زمينه دارد مى‌فرمايد:

«وَاعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ لَمْ يعَنْ عَلَى نَفْسِهِ حَتَّى يكُونَ لَهُ مِنْهَا وَاعِظٌ وَزَاجِرٌ لَمْ يكُنْ لَهُ مِنْ غَيرِهَا لا زَاجِرٌ وَلا وَاعِظٌ؛

بدانيد كسى كه بر ضد هواى نفس خود كمك نشود تا واعظ و رادعى از درون جانش براى او فراهم گردد، مانع و واعظى از غير خود نخواهد يافت».

جمله (وَاعْدِلُوا بِها ...) در واقع اشاره به يكى از طرق مهم تهذيب نفس است و آن اين‌كه بسيار مى‌شود انسان عادت‌هايى پيدا مى‌كند كه براى او كشش و جاذبه زيادى دارد و همين عادات او را دائماً در هواپرستى غرق مى‌سازد؛ مانند عادت به شراب و يا حتى عادت به مواد مخدر. امام عليه السلام دستور مى‌دهد خود را از

[1]. الوافى بالوفيات، ج 11، ص 124 براى توضيح بيشتر به كتاب تتمة المنتهى، ص 246 باب «قتل جعفر برمكى و انقضاى دولت برامكه» مراجعه شود