شرح و تفسير اى اسيران هوس!

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه خود به دو مطلب اشاره مى‌كند: نخست دنياپرستان را مخاطب قرار داده مى‌فرمايد: «اى اسيران حرص در دنيا بازايستيد»؛

(يَا أَسْرَى الرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا)

. تعبير به «اسير» بيان بسيار مناسبى است، زيرا دنياپرستانى كه گرفتار حرص در دنيا مى‌شوند به جايى مى‌رسند كه از خود اراده‌اى ندارند و همچون اسير، شب و روز در فكر به چنگ آوردن اموال بيشتر يا مقامات بالاترند و چقدر زشت است انسانى كه گل سر سبد جهان آفرينش است چنان اسير حرص شود كه اراده خود را از دست بدهد.

افزون بر اين، تشبيه به «اسير» دليل بر بى‌ارزش بودن اين افراد است، زيرا همواره به اسيران با ديده حقارت مى‌نگريستند و براى آن‌ها مقام و موقعيتى قائل نبودند و در بسيارى از موارد آن‌ها را به صورت بردگان خريد و فروش مى‌كردند.

آن‌گاه امام عليه السلام دليلى براى دستور بازايستادن اسيران حرص ذكر كرده مى‌فرمايد: «زيرا افراد دلبسته به دنيا را جز صداى برخورد دندان‌هاى حوادث سخت، به خود نمى‌آورد»؛

(فَإِنَّ الْمُعَرِّجَ عَلَى الدُّنْيَا لَايَرُوعُهُ مِنْهَا إِلَّا صَرِيفُ أَنْيَابِ الْحِدْثَانِ)

.